Tot vorig jaar zomer ziet haar leven er zonnig uit: de 47-jarige Kirsten Ensing uit Ootmarsum sport graag en maakt mooie reizen. Maar dan krijgt ze rugklachten en uitval van haar been. Een MRI wijst uit: een incomplete dwarslaesie. "Ik wilde eigenlijk nog maar één ding weten: kan ik straks weer lopen?"
Kirsten - in het dagelijks leven medisch secretaresse bij orthopedische kliniek OCON in Hengelo - raakt opnieuw geëmotioneerd als ze terugblikt. "Mijn wereld stond op de kop, het is zo moeilijk te bevatten. Wat zijn de gevolgen? Er gaat van alles door je hoofd." Kirsten wordt met spoed geopereerd, maar moet na haar operatie opnieuw leren lopen. "Die revalidatie is echt heel zwaar. Maar het feit dat ik weer zou kunnen lopen, hield me op de been, letterlijk en figuurlijk."
Revalideren na een ernstige ziekte of ongeval is zwaar, maar de weg daarna is minstens zo lastig. In de RTV Oost-serie Ongekend Talent! volgen we mensen die vechten voor terugkeer in de maatschappij. Zij vertellen over de impact van het noodlot dat hen trof en hoe ze de draad weer oppakken. Werk blijkt een belangrijke pijler van geluk en waardering, maar is ineens niet meer vanzelfsprekend.
Het lopen gaat inmiddels weer redelijk, al heeft Kirsten hulpmiddelen als krukken en (in huis) een rollator nodig. "De spasmen in mijn been beperken het lopen. Maar eigenlijk heb ik nog meer last van de zenuwpijn in mijn andere been. De dagen zijn voor mij daardoor onvoorspelbaar geworden: de ene dag kan ik meer dan de andere."
Kirsten krijgt elke drie maanden botox-injecties in haar been: die moeten ervoor zorgen dat de spasmen minder worden. "Na die behandeling merk ik dat het een tijdje wat beter gaat. Maar helemaal weg zal de zenuwpijn niet gaan. Ik moet er mee leren leven."
Inmiddels is Kirsten ook weer voorzichtig begonnen met haar werk bij OCON. Daar doen ze er alles aan om Kirsten te ondersteunen in haar werk. Directeur Jessica ter Hofte: "Alles staat of valt met vertrouwen tussen werkgever en werknemer. Je moet daarvoor goed met elkaar in gesprek blijven. We kijken naar wat Kirsten wel kan en proberen steeds vanuit de mogelijkheden te denken en te handelen."
Toch geeft ze toe dat het voor werkgevers niet eenvoudig is om revalidanten als Kirsten weer te laten re-integreren. "Kirsten is inmiddels een jaar aan het revalideren. Voor terugkeer op de werkvloer staat een bepaald tijdpad. Dat legt zowel bij haar als bij ons druk op het re-integratietraject."
Ter Hofte vervolgt: "Vanuit het UWV zijn allerlei regeltjes en wetten opgesteld, die in de praktijk het re-integratieproces niet altijd bevorderen. Laat staan dat kleine bedrijven zonder hr-adviseur die regeltjes allemaal kennen. Wat dat betreft kan en moet er nog veel verbeteren, om de terugkeer van revalidanten naar een betaalde baan te stimuleren."
"Werkgevers willen vaak wel, maar er is zoveel onduidelijk op dat vlak. En onbekend maakt onbemind. Als er meer en duidelijker handvatten voor werkgevers komen, dan zijn die zeker bereid meer mensen met een beperking in dienst te nemen. Daar ben ik van overtuigd."
Kirsten beaamt dat ze worstelt met haar werk. "Ik heb een prachtbaan en wil dolgraag terugkeren. Maar de combinatie van elke week meerdere keren fysiotherapie, zwemmen én mijn werk is geen gemakkelijke. Ik ben in gesprek met de bedrijfsarts over mijn toekomst bij OCON. Ik hoop van harte dat ik kan blijven en weer verder kan opbouwen. Maar dat is en blijft vooralsnog onzeker."
